Η Γροιλανδία, με τους αχανείς πάγους και τα απομονωμένα φιόρδ της, κερδίζει τα τελευταία χρόνια παγκόσμια προσοχή λόγω των σπάνιων γαιών που κρύβει στα εδάφη της. Πρόκειται για μια ομάδα 17 μετάλλων, κρίσιμων για τις σύγχρονες τεχνολογίες, από smartphones και οθόνες τηλεοράσεων μέχρι ηλεκτρικά οχήματα, ανεμογεννήτριες και στρατιωτικό εξοπλισμό.
Η Κίνα σήμερα ελέγχει πάνω από το 60% της παραγωγής και πάνω από το 90% της επεξεργασίας αυτών των μετάλλων, γεγονός που έχει δημιουργήσει ανησυχία στη Δύση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιδιώκουν να μειώσουν την εξάρτησή τους, αναζητώντας νέες πηγές. Η Γροιλανδία εμφανίζεται ως υποσχόμενη «νέα μεταλλευτική πηγή», με μεγάλα κοιτάσματα σπάνιων γαιών, αλλά η απομόνωση, το σκληρό κλίμα και η έλλειψη υποδομών καθιστούν τη μεταλλευτική δραστηριότητα δύσκολη και δαπανηρή.
Ορισμένα έργα, όπως το Tanbreez στο νότιο τμήμα της χώρας, έχουν ήδη λάβει άδειες εκμετάλλευσης, ενώ αμερικανικές εταιρείες επενδύουν και προγραμματίζουν συμφωνίες προμήθειας υλικού για τη βιομηχανία μαγνητών και την άμυνα. Με μόλις δύο ενεργά ορυχεία και εννέα εταιρείες με εμπορικές άδειες, η εξόρυξη παραμένει περιορισμένη. Ωστόσο, γεωλόγοι εκτιμούν ότι τα κοιτάσματα της νότιας Γροιλανδίας μπορεί να κατατάσσονται μεταξύ των 10 μεγαλύτερων στον κόσμο. Το ενδιαφέρον για το νησί εντείνεται καθώς οι παγκόσμιες ανάγκες σε κρίσιμα μέταλλα αυξάνονται και οι παραδοσιακές πηγές στερεύουν, καθιστώντας τη Γροιλανδία στρατηγικό πεδίο στον νέο παγκόσμιο ανταγωνισμό για τις σπάνιες γαίες.
