Με αφορμή τα αυξανόμενα ζητήματα λειψυδρίας στην Αττική, αξίζει να δούμε τι συμβαίνει σε δύο χώρες που έχουν εξελιχθεί σε παγκόσμια πρότυπα στον τομέα της υδροτεχνολογίας: τη Σιγκαπούρη και το Ισραήλ. Αντιμέτωπες και οι δύο με σοβαρές ελλείψεις νερού, κατάφεραν να μετατρέψουν την ανάγκη σε ευκαιρία, επενδύοντας στρατηγικά στην καινοτομία, την ανακύκλωση και την αυτάρκεια.
Ισραήλ: Ανακύκλωση και αποδοτικότητα σε κάθε σταγόνα
Το Ισραήλ θεωρείται σήμερα πρωτοπόρος στην παγκόσμια διαχείριση νερού. Πάνω από το 85% των λυμάτων της χώρας ανακυκλώνονται — το υψηλότερο ποσοστό παγκοσμίως — και επαναχρησιμοποιούνται κυρίως για τη γεωργία.
Η εκτεταμένη χρήση αφαλάτωσης και η ανάπτυξη συστημάτων έξυπνης παρακολούθησης επιτρέπουν την αποδοτική αξιοποίηση κάθε σταγόνας. Έτσι, το Ισραήλ έχει καταφέρει να καλύψει τις ανάγκες του, ακόμη και μέσα σε συνθήκες παρατεταμένης ξηρασίας, καθιστώντας το παράδειγμα προς μίμηση για χώρες με περιορισμένους υδάτινους πόρους.
Σιγκαπούρη: «NEWater» και η στρατηγική των τεσσάρων πυλώνων
Η Σιγκαπούρη, μια έκταση χωρίς φυσικές πηγές νερού, έχει αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο μοντέλο βιώσιμης διαχείρισης που στηρίζεται σε τέσσερις βασικούς πυλώνες:
– Εισαγωγή νερού από τη Μαλαισία
– Αφαλάτωση θαλασσινού νερού
– Τοπική άντληση από ταμιευτήρες και βροχοπτώσεις
– «NEWater», μια πρωτοποριακή τεχνολογία επεξεργασίας λυμάτων που μετατρέπει το νερό σε απολύτως ασφαλές και πόσιμο.
Η τεχνολογία NEWater θεωρείται σημείο αναφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο, αποδεικνύοντας πως η καινοτομία μπορεί να εξασφαλίσει πραγματική υδρο-ανεξαρτησία.
Αυτάρκεια και ανθεκτικότητα για το μέλλον
Η Σιγκαπούρη στοχεύει σε πλήρη αυτάρκεια σε νερό, τροφή και ενέργεια, ενισχύοντας την ανθεκτικότητά της απέναντι στην κλιματική κρίση. Όπως επισημαίνουν ειδικοί, η επιτυχία της δεν οφείλεται μόνο στην τεχνολογία, αλλά στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης, που ενσωματώνει επιστήμη, εκπαίδευση και περιβαλλοντική ευθύνη.
Το παράδειγμα των δύο χωρών δείχνει πως η καινοτομία και η πρόνοια μπορούν να μετατρέψουν την έλλειψη νερού σε κινητήριο μοχλό ανάπτυξης — ένα πολύτιμο μάθημα για περιοχές όπως η Αττική, που αντιμετωπίζουν ολοένα πιο έντονα το φαινόμενο της λειψυδρίας.
