Η Ελλάδα προβάλλει ξανά ως στρατηγικός παίκτης στην ενεργειακή σκακιέρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, με την επικείμενη συνεδρίαση της Διατλαντικής Σύμπραξης για την Ενέργεια (P-TEC) στην Αθήνα. Η συμμετοχή υπουργών από τις ΗΠΑ, Ευρώπη και στελεχών διεθνών κολοσσών όπως Chevron, ExxonMobil και Google αναδεικνύει τη σημασία που αποδίδεται στην ελληνική ενεργειακή υποδομή. Όμως, η εικόνα αυτή δεν είναι χωρίς προκλήσεις: η Ελλάδα καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα σε διεθνείς πιέσεις, γεωπολιτικά συμφέροντα και την ανάγκη διασφάλισης εθνικών πόρων.
Ο υπουργός Σταύρος Παπασταύρου τονίζει, σε πρόσφατη συνέντευξη του, τον ρόλο της χώρας ως συνδιαμορφωτή του ενεργειακού χάρτη, αξιοποιώντας τους τερματικούς σταθμούς ΥΦΑ στη Ρεβυθούσα και την Αλεξανδρούπολη. Παράλληλα, η πρόσφατη δημοπρασία για εξαγωγές φυσικού αερίου προς την Ουκρανία υπογραμμίζει την προσπάθεια διαφοροποίησης των ροών και τη στρατηγική ανάδειξης της Ελλάδας σε κόμβο ενέργειας. Όλα αυτά, όμως, γίνονται σε ένα πλαίσιο όπου οι αποφάσεις της ΕΕ, όπως η απαγόρευση εισαγωγών ρωσικού αερίου έως το 2027, καθορίζουν τα όρια και τις ευκαιρίες της χώρας.
Στο επιχειρηματικό επίπεδο, η ενεργοποίηση διεθνών εταιρειών και η αναμενόμενη υπογραφή σημαντικών συμφωνιών ενισχύουν την εικόνα δυναμισμού. Ωστόσο, η εξάρτηση από μεγάλους επενδυτές και η δυνατότητα ταχείας αξιοποίησης υποδομών μπορεί να λειτουργήσει και ως περιορισμός, καθώς οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται αποκλειστικά σε εθνικό επίπεδο.
Τα θέματα που θα συζητηθούν – φυσικό αέριο, LNG, βιώσιμες υποδομές, ενέργεια και τεχνητή νοημοσύνη – δείχνουν ότι η Ελλάδα προσπαθεί να παίξει πολλούς ρόλους ταυτόχρονα: κόμβος ενεργειακού εφοδιασμού, διαμετακομιστικό κέντρο και ψηφιακός επενδυτικός προορισμός. Η προοπτική είναι θετική, αλλά η στρατηγική επιτυχία θα εξαρτηθεί από το πόσο η χώρα θα μπορέσει να ισορροπήσει διεθνείς πιέσεις, εγχώριες ανάγκες και γεωπολιτικές φιλοδοξίες.
Η συνάντηση του P-TEC στέλνει ένα σαφές μήνυμα: η Ελλάδα διεκδικεί ρόλο στον ενεργειακό χάρτη, αλλά η επιτυχία της δεν θα είναι αυτόματη. Απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός, ρεαλισμός και διαχείριση συμφερόντων για να μετατραπεί η ευκαιρία σε μόνιμη στρατηγική ισχύ.
