Βιβλίο των Murray Bookchin – Alan Roberts, εκδόσεις “Ελεύθερος Τύπος”, σελίδες 91.
Μπορεί ο όρος «οικολογία» να μην εμφανίζεται καταγεγραμμένος σχεδόν ποτέ πριν από τη δεκαετία του ’60, ωστόσο μετράει σχεδόν ενάμισι αιώνα ζωής. Η δε ανησυχία για τη φθορά και τη μόλυνση του περιβάλλοντος που απασχολούσε την κοινή γνώμη από την αρχαιότητα, ήρθε ξανά στην επιφάνεια με τη βιομηχανική επανάσταση, «μια περίοδο που συνοδεύτηκε από την ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων και του εργοστασιακού συστήματος και μια δίχως προηγούμενο μόλυνση και δηλητηρίαση του αέρα και των πηγών» όπως την αποτυπώνει ο Murray Bookchin.
Το βιβλίο πραγματεύεται πολύπλευρα την οικολογία, μελετώντας, καθορίζοντας, αποσαφηνίζοντας, μα και προτείνοντας. Αναδεικνύοντας κυρίως τη ρηξικέλευθη διάστασή της και την επαναστατικότητα που πρέπει να τη διέπει. Ίσως αυτό να είναι αρκούντως ενοχλητικό για τους «επαγγελματίες» του είδους, που προσέδωσαν μια σημαντική στρέβλωση στην αποστολή του οικολογικού κινήματος. Και που συχνά το εντάσσουν μέσα στα πλαίσια και τις συντεταγμένες που το ίδιο το –αποδεδειγμένα εχθρικό- συστημικό περιβάλλον επιτρέπει. Η οικολογία πάνω απ’ όλα απαιτεί ν’ αντιταχθεί κανείς στις αγιοποιήσεις-απάτες του καπιταλισμού: όπως αυτή των «αγορών» που σταδιακά διαδέχθηκαν τις κοινωνίες και εκείνη του μέγιστου κέρδους που δεν διστάζει να ποδοπατήσει όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και το περιβάλλον, την ίδια την κοιτίδα της ζωής! «Ο εκφυλισμός του περιβάλλοντος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον εκφυλισμό της υπάρχουσας κοινωνικής δομής» γράφει ο Bookchin, προσθέτοντας: «Η λεηλασία του ανθρώπινου πνεύματος από την αγορά, μπορεί να παραλληλιστεί με τη λεηλασία του πλανήτη με το κεφάλαιο». Κι ο Alan Roberts συμπληρώνει: «Όπως ακριβώς η βιομηχανία εξαρτάται από τη δημιουργία και τη διατήρηση του μαζικού καταναλωτή, έτσι και η πολιτική δομή της βασίζεται στον μαζικό ψηφοφόρο και στον μαζικό πολίτη»…
