Η Αττική βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» μιας κρίσης που κάποιοι θεωρούσαν μακρινή: λειψυδρία. Τα τελευταία στοιχεία προκαλούν σοκ — οι ταμιευτήρες που τροφοδοτούν την Αθήνα δείχνουν σχεδόν άδειοι. Η ΕΥΔΑΠ, που διαχειρίζεται το νερό της πρωτεύουσας, καταγράφει πτώση στα αποθέματα, το φράγμα του Μόρνου, που αποτελεί τη βασική πηγή ύδρευσης της Αττικής, διαθέτει πλέον νερό, αισθητά κάτω από τα συνηθισμένα επίπεδα.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, η Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) κηρύσσει την Αττική σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας». Το ίδιο μέτρο έχει ήδη ληφθεί για τα νησιά Λέρο και Πάτμο .
Τι δείχνουν τα νούμερα
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα: σύμφωνα με καταγραφές της ΕΥΔΑΠ, την 23η Οκτωβρίου 2025 τα συνολικά αποθέματα των βασικών ταμιευτήρων της Αττικής (Μόρνος, Εύηνος, Υλίκη, Μαραθώνας) υπολογίζονταν σε λιγότερα από 380 εκατ. κυβικά μέτρα — ποσότητα που αντιπροσωπεύει μόλις το ≈ 25% της συνολικής χωρητικότητάς τους.
Χαρακτηριστικά, το νερό του Μόρνου από τα περίπου 285 εκατ. κυβικά μέτρα πέρυσι, το 2025 έχει πέσει στα 157–160 εκατ., με πτώση σχεδόν 45%.
Οι ειδικοί προειδοποιούν πως εάν οι τάσεις συνεχιστούν — με μειωμένες βροχοπτώσεις, αυξημένη εξάτμιση και διαρκή κατανάλωση — τα αποθέματα κινδυνεύουν να εξαντληθούν μέσα στα επόμενα 2–3 χρόνια.
Το «fast‑track» των έργων — λύση ή καθυστέρηση;
Η πρόταση της κυβέρνησης — και πιθανά η μόνη ρεαλιστική — είναι να αξιοποιηθεί άμεσα η νομική δυνατότητα που προβλέπει επιτάχυνση έργων με διαδικασίες «fast‑track». Μέσω αυτής, μπορούν να προχωρήσουν στην υλοποίηση υποδομών ύδρευσης και εφεδρικών λύσεων, χωρίς τις συνήθεις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις.
Το βασικό πλάνο προβλέπει έργα όπως εκτροπή ποταμών, νέους ταμιευτήρες, ίσως αφαλάτωση — δηλαδή μέτρα που θα απαιτήσουν χρόνο και σημαντικά κονδύλια. Η κυβέρνηση δηλώνει πως δεν θα υπάρξουν άμεσα περιοριστικά μέτρα για τους πολίτες — ούτε αυξήσεις στα τιμολόγια, ούτε διακοπές νερού.
Όμως το ερώτημα είναι: αρκούν αυτά; Και ακόμη περισσότερο — πόσο γρήγορα θα ενεργοποιηθούν;
Η λειψυδρία ως παράγωγο της κλιματικής κρίσης
Δεν πρόκειται απλώς για μια κακή χρονιά — οι ειδικοί μιλούν πια για μοτίβο: μειωμένες βροχοπτώσεις, στροφή σε ξηρότερο κλίμα, παρατεταμένη ζέστη που αυξάνει την εξάτμιση. Η κρίση νερού στην Αττική δεν είναι μεμονωμένο γεγονός αλλά αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής που επηρεάζει ήδη την ημερήσια ζωή εκατομμυρίων πολιτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο σχεδιασμός και η επένδυση σε υποδομές δεν αρκούν αν δεν συνοδευτούν από συνολική αλλαγή στη λογική της διαχείρισης του νερού — με πολιτικές που σέβονται τα υδατικά αποθέματα, προωθούν εξοικονόμηση, ανακυκλώνουν νερό, και δίνουν προτεραιότητα στην ανθεκτικότητα της πόλης.
Τι μένει να δούμε και από τι κινδυνεύουμε
To ότι η Αττική κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σημαίνει επιτάχυνση των έργων και όχι — τουλάχιστον προς το παρόν — περιορισμούς στην καθημερινότητα των πολιτών. Αλλά η πραγματική μάχη δεν είναι μόνο τεχνική.
Η κρίση νερού ανατρέπει δεδομένα: φέρνει στο φως την ευαλωτότητα μιας μεγάλης μητρόπολης, απαιτεί συλλογική συνείδηση, πολιτική βούληση και μακροπρόθεσμες αποφάσεις. Αν τα έργα καθυστερήσουν, αν οι αναγκαίες επενδύσεις δεν γίνουν, αν η κατανάλωση παραμείνει αμείωτη — τότε η «ήπια λειψυδρία» μπορεί γρήγορα να μετατραπεί σε πραγματική κρίση.
Και τότε, η Αθήνα θα ανακαλύψει πώς είναι να διψάς — όχι το καλοκαίρι, αλλά κάθε μέρα.
