Η «Όγδοη μέρα» (αγγλικός τίτλος «The eighth day», γαλλικός «Le huitième jour») σε σκηνοθεσία του Jaco van Dormael με τοn Daniel Auteuil) και τον Βέλγο ηθοποιό με σύνδρομο «Down» Pascal Duquenne, είναι μια γαλλοβελγική ταινία του 1996 που αφηγείται την ιστορία της φιλίας που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ανδρών που γνωρίζονται τυχαία.
Ήταν υποψήφια για το βραβείο “Χρυσού φοίνικα”, το κορυφαίο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1996. Κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο φεστιβάλ, το οποίο απονεμήθηκε και στους δύο πρωταγωνιστές, ενώ ήταν επίσης υποψήφια για βραβεία “César” και “Χρυσή σφαίρα”.
Γράφει -μεταξύ πολλών άλλων- ο κριτικός Roger Ebert στους «Chicago Sun Times», δίνοντας και τους λόγους που κάνουν το «The New Black» να την εντάξει στην ύλη του:
«Η “Όγδοη μέρα” διδάσκει ένα μάθημα με το οποίο όλοι συμφωνούν ευλαβικά και κανείς δεν εφαρμόζει: Πρέπει να αγκαλιάσουμε την απλότητα και την ελευθερία, να δώσουμε στον εαυτό μας χώρο να αναπνεύσει και να αποτινάξουμε τα δεσμά του κλειστού κόσμου. Στην ταινία, η καλοσύνη ενσαρκώνεται σε έναν χαρακτήρα που έχει σύνδρομο “Down” και προσεγγίζει τη ζωή άμεσα, με μεγάλη χαρά. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, θα διδάξει το μάθημα της ελευθερίας στον Χάρι, ένα στέλεχος που έχει υποστεί παρενόχληση (…) Έχω δει πολλές ταινίες όπου απλοί χαρακτήρες διδάσκουν σε περίπλοκους χαρακτήρες πώς να χαλαρώνουν και να απολαμβάνουν τη ζωή. Δεν θυμάμαι ταινία όπου ένας χαρακτήρας ξεκινάει αδέσμευτος και ελεύθερος, και η ταινία τον διδάσκει ότι πρέπει να χτυπάει ένα ρολόι. Υποθέτω ότι κανείς δεν θα αγόραζε εισιτήριο για αυτήν (…) Η πιο μαγευτική στιγμή στην ταινία είναι ένα πλάνο από πάνω, όπου κοιτάμε ευθεία προς τα κάτω τους δύο άντρες αφού ο ένας πει «σε ένα λεπτό», και μετά για ακριβώς εξήντα δευτερόλεπτα σταματούν, περιμένουν και ζουν ένα λεπτό, ώστε να μπορούμε κι εμείς»…
