Η εικόνα για τη φιλαναγνωσία στην Ελλάδα εξακολουθεί να αποκαλύπτει μια κοινωνία όπου ένα σημαντικό κομμάτι δεν έχει υιοθετήσει το βιβλίο ως τακτική συνήθεια.
Η επιδρομή του διαδικτύου και των social media στις συνειδήσεις της κοινωνίας έχει εξοβελίσει το βιβλίο στο «πυρ το εξώτερον», ενώ (άλλο μεγάλο ζήτημα κι αυτό) μεγάλο κομμάτι των εναπομεινάντων αναγνωστών ανήκει στη χορεία των εύπεπτων και εμπορικών αναγνωσμάτων. Όμως, ο άνθρωπος πρέπει να καλλιεργήσει τον εαυτό του πριν προσπαθήσει να καλλιεργήσει οτιδήποτε άλλο στον κόσμο…
Από τη μία, υπάρχει ένας ελπιδοφόρος «πυρήνας» αναγνωστών που διαβάζει περισσότερα από πέντε βιβλία τον χρόνο. Από την άλλη, το ποσοστό όσων δεν διαβάζουν παραμένει υψηλότατο, καθώς περίπου ένας στους τρεις Έλληνες δεν διαβάζει κανένα βιβλίο ετησίως! Πέρα από την προσωπική καλλιέργεια και μεταξύ πολλών άλλων, αυτό δείχνει επίσης κοινωνική και πολιτισμική ανισότητα, καθώς ανάγνωση και πρόσβαση στο βιβλίο φαίνεται να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από οικογένεια, παιδεία, οικονομικούς πόρους και ελεύθερο χρόνο.
Η εκπαίδευση των γονέων φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο. Σε πρόσφατη έρευνα, τα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν υψηλότερο εκπαιδευτικό επίπεδο -με πιο πιθανό να έχουν πολλά βιβλία στο σπίτι- διαβάζουν περισσότερα βιβλία, περισσότερη παιδική λογοτεχνία, πιο συχνά δανείζονται ή αγοράζουν βιβλία και είναι λιγότερο «καλωδιωμένα» με οθόνες.
O tempora, o mores…
