Είναι κάποια βιβλία που κατάφεραν να εισαγάγουν αρκετούς –εραστές της πλατιάς γνώσης κι όχι της μονοδιάστατης εξειδίκευσης- σ’ ένα είδος «ερασιτεχνικού επιστημονισμού». Στα μονοπάτια μιας σκέψης που εκπαιδεύεται να είναι πολυποίκιλη και πολυεπίπεδη, αντλώντας στοιχεία πανταχόθεν και συνδυάζοντάς τα. Έτσι ώστε να προσεγγιστεί η αλήθεια του «ερμηνεύειν» και όχι μόνο η -συχνά επισφαλής- λογική του «μανθάνειν» μέσα από την καταιγιστική συλλογή αμφιλεγόμενων πληροφοριών.
Ένα από τα σπουδαία παλιά βοηθήματα στη ζωή είναι και το περί ου ο λόγος, «Η υγιής κοινωνία» του Erich Fromm.
«Δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην εργασία και στο παιχνίδι ή ανάμεσα στην εργασία και στον πολιτισμό», γράφει ο εξέχων επιστήμονας, ερευνητής, στοχαστής και πολλά άλλα συγγραφέας του, σ’ αυτό το εξίσου καταπληκτικό με τα υπόλοιπα έργο του. Ο πολιτισμός, η ζωή, η εργασία, η οικονομία, ο ελεύθερος χρόνος κι ακόμα η ψυχοπαθολογία της κοινωνικής ζωής, τα κατά συνθήκη ψεύδη και τα αποσιωπημένα αληθή, όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο της κριτικής σκέψης. Και με παραδείγματα άλλοτε συγκλονιστικά κι άλλοτε απλούστατα και καθημερινά –και γι’ αυτό περισσότερο συγκλονιστικά- ανατέμνονται η σκέψη, ο πολιτισμός και η ζωή του ανθρώπου μπροστά στον 21ο αιώνα.
«Από την παλιά αίσθηση ιδιοκτησίας, ελάχιστα έχουν απομείνει σήμερα. Ο καθένας αγαπά το νέο σ’ αυτό που αγοράζει και είναι πρόθυμος να το προδώσει όταν εμφανιστεί κάτι το νεότερο» γράφει. Κι ακόμα: «Στην αλλοτριωμένη μορφή της ευχαρίστησης, τίποτα δεν συμβαίνει μέσα μου. Έχω καταναλώσει τούτο ή εκείνο, τίποτα δεν άλλαξε μέσα μου και το μόνο που έχει μείνει είναι η ανάμνηση αυτού που έκανα. Ο τουρίστας με τη φωτογραφική μηχανή είναι ένα ξεχωριστό σύμβολο μιας αλλοτριωμένης σχέσης με τον κόσμο. Η συλλογή φωτογραφιών του αποτελεί το υποκατάστατο μιας εμπειρίας που θα μπορούσε να είχε αλλά δεν την απέκτησε»…
Αυτά (που άπτονται της θεματολογίας και των προσανατολισμών του The New Black Project) αρκούν για να το διαβάσουν όσοι δεν το έχουν κάνει.
