Παρά το «φρενάρισμα» των πολιτικών για το κλίμα στη Δύση και ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οικονομικοί παράγοντες της Ασίας παραμένουν σταθεροί στις δεσμεύσεις τους για βιώσιμη ανάπτυξη. Το μήνυμα από τη Σιγκαπούρη, όπου πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες η διάσκεψη Unlocking Capital for Sustainability, είναι ξεκάθαρο: το κεφάλαιο συνεχίζει να ρέει προς τη βιώσιμη χρηματοδότηση – και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό.
Ο Έρικ Λιμ, επικεφαλής βιωσιμότητας της United Overseas Bank (UOB), σημείωσε ότι, παρότι τα διεθνή μέσα μιλούν για αποδυνάμωση των πρακτικών ESG, η πραγματικότητα στην αγορά είναι πολύ διαφορετική. «Η χρηματοδότηση για βιωσιμότητα στην Ασία αναπτύσσεται με διψήφια ποσοστά, το χαρτοφυλάκιό μας έχει αυξηθεί πάνω από 20% μέσα στο 2025», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η συζήτηση, λέει, έχει ωριμάσει: δεν επικεντρώνεται πλέον απλώς στη ρητορική του “net zero”, αλλά περνά στην πράξη της μετάβασης — πώς δηλαδή μειώνεις εκπομπές, πώς χρηματοδοτείς την αλλαγή, πώς μετατρέπεις τεχνολογία και βιομηχανία.
Παρόμοια εικόνα δίνει και ο επικεφαλής της OCBC Bank, της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της Νοτιοανατολικής Ασίας. «Το να δεσμεύεσαι για μηδενικές εκπομπές είναι στρατηγική μακράς πνοής, όχι μια σύντομη προσπάθεια», σχολίασε, προσθέτοντας ότι οι βασικές αγορές της περιοχής –από τη Σιγκαπούρη έως την Ινδονησία και την Κίνα– δεν έχουν αλλάξει πορεία.
Η Κίνα, άλλωστε, έχει πλέον ενσωματώσει τη βιωσιμότητα ως οικονομική στρατηγική. Μέσα σε μια δεκαετία έχει εξελιχθεί σε ηγέτιδα δύναμη των καθαρών τεχνολογιών, εξάγοντας μόνο φέτος πάνω από 120 δισ. δολάρια σε πράσινα προϊόντα – περισσότερα απ’ ό,τι οι ΗΠΑ σε ολόκληρο τον τομέα των ορυκτών καυσίμων.
Η δυναμική αυτή επεκτείνεται και στη Νοτιοανατολική Ασία, όπου συνεχίζονται οι επενδύσεις σε χαμηλών εκπομπών ηλεκτρική ενέργεια, υδρογόνο και τεχνολογίες δέσμευσης άνθρακα. Παρά τις ανησυχίες για το κόστος και τη ρυθμιστική αστάθεια, η πορεία παραμένει σταθερή: η μετάβαση δεν είναι sprint, αλλά μαραθώνιος μέχρι το 2050.
Την ίδια στιγμή, η ρεαλιστική προσέγγιση φαίνεται να επικρατεί. Οι τραπεζίτες καλούν σε «επανεξέταση» των παγκόσμιων στόχων μηδενικού ισοζυγίου, ειδικά σε δύσκολους κλάδους όπως η ναυτιλία, ο χάλυβας και το πετρέλαιο. «Αν οι στόχοι είναι μη ρεαλιστικοί, κανείς δεν θα τους ακολουθήσει», λένε.
Η σταδιακή απεξάρτηση από τον άνθρακα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια για την περιοχή, καθώς οι οικονομίες της Ινδονησίας και του Βιετνάμ εξαρτώνται ακόμη σε μεγάλο βαθμό από αυτόν. Οι τραπεζίτες ζητούν στήριξη, ώστε να μπορέσουν οι χώρες αυτές να επενδύσουν πρώτα στις ανανεώσιμες πηγές, πριν κλείσουν τους σταθμούς άνθρακα.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η Ασία δείχνει πως η πράσινη μετάβαση δεν είναι ιδεολογία, αλλά στρατηγική ανθεκτικότητας. Εκεί όπου η πολιτική της Δύσης κάνει πίσω, η Ανατολή επιλέγει να προχωρήσει – όχι μόνο για το κλίμα, αλλά για το μέλλον της ίδιας της οικονομίας της.
